۲۷ سپتامبر، روز جهانی گردشگری

از دید سازمان گردشگری جهانی، جهانگرد یا گردشگر کسی است که کشوری غیر از کشور محل اقامت خود را مورد بازدید قرار دهد، مشروط بر این­که، این بازدید به منظور احراز هیچ­گونه شغل و کسبی نباشد و حداقل ۲۴ ساعت و حداکثر سه ماه در کشور میزبان توقف نماید.

روز جهانی گردشگریروز جهانی گردشگری

از سال ۱۹۸۰، سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد سالانه روز ۲۷ سپتامبر را به عنوان روز جهانی گردشگری جشن می‌گیرد. اساسنامه این روز در تاریخ ۲۷ سپتامبر سال ۱۹۷۰ به تصویب سازمان جهانی گردشگری رسید. انتخاب و تصویب این روز نقطه عطفی در گردشگری جهانی محسوب می‌شود. هدف از گرامی داشت چنین روزی، بالا بردن سطح آگاهی در مورد نقش گردشگری در جامعه جهانی و نشان دادن چگونگی تاثیر گردشگری بر ارزش‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در سراسر جهان است.

گردشگری چیست؟روز جهانی گردشگری

پدیده­ ی مسافرت را از محلی به محل دیگر و از کشوری به کشور دیگر، بدون در نظر داشتن قصد مهاجرت، اشتغال یا اقامت مستمر، جهانگردی گویند. از دید سازمان ملل «جهانگرد یا گردشگر کسی است که کشوری غیر از کشور محل اقامت خود را مورد بازدید قرار دهد، مشروط بر این­که، این بازدید به منظور احراز هیچ­گونه شغل و کسبی نباشد و حداقل ۲۴ ساعت و حداکثر سه ماه در کشور میزبان توقف نماید و مسافرت او مبنی بر یکی از علل زیر باشد: تفریح، استراحت، گذراندن تعطیلات، امور خانوادگی، درمان و امور پزشکی، ورزش، امور مذهبی، مأموریت یا شرکت در هم­ اندیشی­ها.»

تاریخچه­ ی جهانگردی یا گردشگری

تاریخچه­ ی جهانگردی را، می­توان به گذشته­ های دور نسبت داد. چنان­که در دوران پیش از اسلام، برخی از یونانیان و رومیان به ایران سفر می­کردند. پاره ­ای از آنان چون “هردوت” و “گزنفون” سفرنامه­ هائی با موضوع دیدار از ایران نوشته ­اند. در دوران بعد از اسلام نیز، نخستین کسی که از مغرب­ زمین به ایران سفر کرد و سفرنامه­ هائی در این باره نوشت “بنیامین تودلای” اسپانیائی بود که در سال ۱۱۵۹م. به کشورهای مختلف از جمله ایران سفر کرده است.

در گذشته­ های دور، مردانی که شهامت و جسارت رویاروئی با مشکلات را به جان می­ خریدند و مدت­ های مدیدی در بیابان ­ها و صحراها و از میان راه­ های پرخطر رد می‌شدند تا به شهر و دیاری برسند، سیاح می­ نامیدند؛ نظیر ابن بطوطه، ناصر خسرو، مارکوپولو.

در قرن نوزدهم اصطلاح جهانگرد یا توریست [Tourist] جایگزین سیاح شد. در آن زمان اشراف­ زادگان فرانسوی، برای تکمیل تحصیلات و کسب تجربه­ های لازم زندگی مسافرت می­ کردند. این جوانان، در آن زمان توریست نامیده می­ شدند. بعدها این اصطلاح برای کسانی به کار رفت که برای سرگرمی، وقت­ گذرانی و گردش، به فرانسه سفر می­کردند. این اصطلاح، با گذشت زمان به مسافرت خارج از فرانسه نیز تعمیم داده شد و به همه­ ی افرادی که به خارج از کشور محل اقامت خود مسافرت می­ کردند، توریست گفته شد.

اطلاعات تاریخی، نشان می­ دهد که مسافرت برای استراحت و تفریح، از اوایل قرن شانزدهم میلادی شروع شده و نمی­ توان انگیزه­ ی اصلی سیاحان معروفی چون: ابن بطوطه، واسکودوگوما، کریستف کلمب و مارکوپولو و مانند این­ها را، تفریح و استراحت دانست. اینان، سیاحانی حرفه­ ای بودند که برای کشف سرزمین­ های جدید، تجارت، ماجراجوئی، شناخت اقوام و ملت­ های دیگر و یا زیارت، گام در سفرهای چندین­ ساله می­ گذاشتند.

سازمان جهانی گردشگری (UNWTO)سازمان گردشگری جهانی

سازمان جهانی گردشگری به اختصار (UNWTO) مستقر در شهر مادرید اسپانیا، یکی از نمایندگی‌های سازمان ملل است که وظیفه هدایت صنعت گردشگری را دارد. سازمان جهانی گردشگری به عنوان محل گفتگوی کشورها درباره سیاست‌ها و تجارب عملی آنها درباره دانش گردشگری است. این سازمان نقش مرکزی و مهمی در ترفیع وضعیت تعهد و توانایی‌های موجود کشورهای در حال توسعه در زمینه گردشگری دارد.

انواع جهانگردی

جهانگردی بر حسب اغراضی که مردم به جهت آن سفر میکنند، دارای اقسام ذیل است:

۱- جهانگردی تفریحی؛ افراد یا دسته‌هایی را شامل می‌شود که با هدف تفریح، استراحت، گذراندن تعطیلات از سرزمین خود به سفر می‌روند.

۲- جهانگردی درمانی؛ شامل افرادی می‌شود که برای استفاده از تغییرات آب و هوا، با هدف پزشکی و درمانی و استفاده از آبهای معدنی، اقدام به مسافرت می‌کنند.

۳- جهانگردی فرهنگی؛ که در آن افراد برای آشنایی با فرهنگ و هنر و آداب و رسوم ملل مختلف، آثار تاریخی و مطالعه علمی، اقدام به سفر می‌کنند.

۴- جهانگردی مذهبی؛ هدف از این نوع جهانگردی زیارت اماکن مقدسه، بازدید از اماکن مذهبی مثل مساجد و کلیساها و معابد قدیمی، شرکت در مراسم عبادی و …

۵- جهانگردی ورزشی؛ که هر نوع مسافرتی را که به منظور فعالیتهای ورزشی انجام می گیرد، شامل می‌شود؛ مانند کوهنوردی، شکار، شرکت در مسابقات و تماشای مسابقات و…

۶- جهانگردی تجاری؛ مثل مسافرتهایی که افراد برای شرکت در بازارها و نمایشگاهای کالا و صنایع تأسیسات کارخانه‌ای و نظایر آن انجام می‌دهند.

۷- جهانگردی سیاسی؛ مسافرت به منظور شرکت در جشن‌های بین‌المللی و مراسم خاص و کنگره‌ها و کنفرانسها را جهانگردی سیاسی می‌گویند.گردشگری

توسعه گردشگری برای رشد اقتصادی و اجتماعی

جهانگردی دارای خاصیّت ویژه‌ای است که می‌توان آن را به منزله ی نیروی محرک توسعه اقتصادی در تمام کشورها محسوب داشت. هیچ کشوری را نمی‌توان یافت که فاقد مواد اولیّه لازم برای توسعه جهانگردی باشد. آنچه که کشورها را از هم متمایز می‌سازد، خود به تنهایی جاذبه جهانگردی به شمار می‌رود. طرحهای جهانگردی در کشورهای در حال توسعه از طریق ارائه کمک‌های فنی و مالی به طور وسیعی از طرف بیشتر سازمانهای مالی بین‌‌المللی و دفاتر تأمین‌کننده کمکهای اقتصادی و مالی جهانی مورد حمایت قرار گرفته است.

 

این مقاله تا چه میزان برای شما مفید بود؟

نوشته های مشابه

‫۳ نظرها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *